Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden door de strijdende partijen duizenden luchtfoto’s gemaakt van het frontgebied en vijandelijke hinterland. Deze foto’s vormen het uitgangspunt van dit onderzoek. Luchtfotografie was een nieuwe discipline die tijdens de oorlog werd ontwikkeld op initiatief van enkele geïnteresseerden en vanaf het voorjaar van 1915 op grotere schaal werd toegepast. Dergelijke luchtfoto’s zijn een belangrijke bron voor de studie van de materiële relicten van de Grote Oorlog en het beheer van dit bijzondere erfgoed.

De resultaten van deze studie, het doctoraatsonderzoek van Birger Stichelbaut, geven nieuwe inzichten in het ontstaan van de luchtfotografie, doelstellingen en de context waarin ze zich ontwikkelde. Naast de historische relevantie, heeft dit eveneens waarde op vlak van archeologische methodologie aangezien het de bakermat was van de huidige archeologische luchtfotografie. De gedetailleerde studie van WO I luchtfoto’s doet een nieuwe wind waaien in de archeologie van dit conflict. Door de hoge densiteit en variatie van de luchtfoto’s op chronologisch en geografisch vlak, is het mogelijk innoverend digitaal en analoog cartografisch materiaal aan te maken. Deze kaarten geven de geregistreerde sporen zeer accuraat weer en laten een nauwkeurige lokalisatie toe met behulp van het huidige kadaster en geografische coördinaten. Bovendien werd tijdens de studie gebruik gemaakt van recente technieken zoals anagliefen en digitale terrein modellen, deze geven een extra dimensie aan het onderzoek.

De ontwikkelde methodologie laat toe om op een efficiënte en goedkope wijze grote oppervlaktes te inventariseren. De ontwikkelde methodologie is ten slotte een onmisbaar werkinstrument voor de bescherming, waardering beheer van dit patrimonium.

• Lees de doctoraatsthesis