Nieuwjaarsbrief van de decaan

English version below

===========

Gent, 11 januari 2021

Beste collega’s, 

Wat kijk ik uit naar de Grote Facultaire Roaring Twenties-fuif! Zonder maskers, wel even schitterend verkleed als de acteurs in Babylon Berlin, een fantastische serie om te bingewatchen in tijden van lockdown. Jammer genoeg is het langverwachte bevrijdingsfeest niet voor morgen, misschien zelfs nog niet voor dit nieuwe jaar 2021. We oefenen ons verder in het uitgesteld verlangen en de geduldige discipline die van elk van ons gevraagd wordt om de verspreiding van het coronavirus tegen te gaan.

De pandemie heeft al een zware tol geëist en onze faculteit is niet gespaard gebleven in 2020. Er zijn studenten en collega’s ziek geworden, soms met lichte symptomen, soms ook zeer ernstig. Een oudere student Geschiedenis en Wijsbegeerte, Johan Verstraeten, is aan de gevolgen van Covid-19 overleden, zo ook dialectoloog Hugo Ryckeboer, in de leeftijd van 85 jaar. Er zijn ouders en grootouders, tantes, ooms, andere naasten van studenten en collega’s ziek geworden en ten grave gedragen, anderen liggen op dit moment op intensieve. We gaan (vrij)willig in quarantaine om de kwetsbare groepen te beschermen, we zijn solidair met de ouderen die het meest vatbaar zijn voor de dodelijke ziekte en het grootste risico lopen. We vinden die solidariteit volkomen vanzelfsprekend. Iedereen die voor ouders of grootouders zorgt in deze lastige periode ervaart de gezondheidsrisico’s des te pregnanter.

Het neemt niet weg dat de solidariteit die onze studenten als jeugdige generatie voor de ouderen en kwetsbaren opbrengen gigantisch is. Zij zetten hun sociaal leven al bijna een jaar op pauze, zonder al te veel morren, hun noodkreten lijken verstomd. De verantwoordelijkheidszin en het engagement waarmee de GSR en de StuArts in het bijzonder zich van meet af aan hebben ingespannen om de belangen van hun geleding te behartigen binnen de CKO en de opleidingscommissies, dwingen groot respect en dankbaarheid af. Maar de mentale problemen van individuele studenten die extra lijden onder het isolement van de lockdown blijven vaak onder de radar, de stap om hulp te vragen bij monitoraat, Trustpunt of de (studenten)psycholoog is en blijft groot, ook medestudenten weten soms pas als het te laat is dat er iets loos was. Dat is het tragische verhaal van Alexis Ewe Assiom, student Toegepaste taalkunde, die in augustus afscheid nam van het leven. Voor de opleiding was het een tweede zware emotionele klap na het plotse overlijden in februari van Nina Van der Borght tijdens haar Erasmusverblijf in Napels.

De onverdroten inzet van onze opleidingsvoorzitters en lesgevers om het onderwijs in moeilijke omstandigheden zo optimaal mogelijk vorm en inhoud te geven is buitengewoon. In de snelle omslag naar digitaal onderwijs waren/zijn we als faculteit gezegend met een activo-antenne als Nele Kellens, maar het is en blijft een krachttoer hoe honderden docenten en medewerkers zich ogenschijnlijk in een handomdraai de nieuwe platformen, tips en tricks hebben eigen gemaakt en in het online diepe zijn gesprongen. Hoedje af ook voor de flexibiliteit en vindingrijkheid van de curriculummanagers en roosteraars om de ingewikkelde puzzel te leggen van de lessen on/off campus, schakelend tussen alle tinten geel tot donkerrood. We gaan er als faculteit prat op dat we in het tweede semester vanaf dag 1 zoveel mogelijk essentiële practica en werkcolleges ‘live’ zullen laten plaatsvinden, omdat bepaalde competenties nu eenmaal niet online kunnen worden verworven. Zoals de competenties verbonden aan een buitenlandsemester of een stage niet kunnen worden verworven als studenten niet naar het buitenland mogen of geen stage kunnen doen. Niettemin proberen we met de moed die we elke dag blijven scheppen als faculteit voor het maximaliseren van echt levend(ig) onderwijs te gaan, binnen de beperkte marges van het mogelijke, coronaveilig.

Beste collega’s, het is ontzettend moeilijk om zelf in eer en geweten uit te maken of studenten on campus laten komen in het vooruitzicht van een derde golf alles wel beschouwd verantwoord is, velen onder jullie worstel(d)en hiermee. Het enige positieve aan de Houdini-situatie waarin we met z’n allen gevangen zitten, is hoe ‘echt’ academisch onderwijs in zijn ‘rarity value’ opnieuw des te sterker naar waarde wordt geschat, zowel door lesgevers als door studenten. We passen (op) voor digitaal als het nieuwe normaal. Vier studenten Taal- en letterkunde hadden trouwens recent nog de moed hun stem te laten horen.

Goed onderwijs is zoveel meer dan kennisoverdracht, het was een motto van onze betreurde collega Jan Blommaert, die vorige week op 59-jarige leeftijd aan kanker overleed. Geven, vormen, inspireren en democratisch zijn, die vier principes waren voor hem een richtsnoer in zijn academisch leven. Jan was ongetwijfeld niet de gemakkelijkste, ook niet voor zichzelf, maar zijn intellectuele erfenis kan wat mij betreft een inspiratiebron zijn voor de toekomst van onze faculteit. In de verwarring van de coronacrisis en van wat zich op het wereldtoneel afspeelt hebben we een nieuw kompas nodig. Het belang van een brede vorming, die studenten ‘opvoedt’, met kritische discoursanalyse als instrument om de macht van taal en beeldvorming in te zien en te leren doorgronden, het lijkt misschien niet echt innovatief. Maar de heruitvinding van de Humanities in tijden van fake news, alternatieve feiten en gestolen verkiezingen kan niet urgenter zijn. De publieke sfeer die aan de democratie ten grondslag ligt, is door de disruptieve werking van Twitter en Facebook dermate verstoord dat een nieuw analysemodel nodig is. De ‘Inleiding tot de historische kritiek’ die onze prodecaan Marc Boone het afgelopen semester voor het laatst gegeven heeft aan meer dan 900 eerste bachelorstudenten hoeft zijn ‘nut’ als eye-opener in dit verband niet te bewijzen. Het nieuwe universiteitsbreed keuzevak ‘Context en nuance: kritisch reflecteren over actuele thema’s’ dat in uitgesteld relais geprogrammeerd wordt vanaf 21-22 is als verdere uitdieping bedoeld.

Werk aan de winkel ook voor de nieuwe ZAP-leden die we het afgelopen jaar hebben verwelkomd in de faculteit. Bij de vakgroep Geschiedenis bekleden Koen Aerts en Julie Birkholz elk een FedTwin-mandaat en zijn deels ook verbonden aan respectievelijk het Studiecentrum voor Oorlog en Hedendaagse Maatschappij en de Koninklijke Bibliotheek in Brussel. De vakgroep Taalkunde werd versterkt met Marlies Jansegers en Maribel Montero Perez. Pieter Troch vervoegde de vakgroep Talen en Culturen en de vakgroep Vertalen, Tolken en Communicatie telt vier nieuwe collega’s: An-Sofie Claeys, Bart Deygers, Ayşe Seza Doğruöz en Evy Woumans. We kijken uit naar het moment dat zij hun inaugurale rede kunnen houden om hen beter te leren kennen.

Ik hoop ook dat we het komende jaar nieuwe collega’s niet via het scherm moeten rekruteren, want dat was toch verre van ideaal… Raf Geusens, onze nieuwe IT-specialist, interviewden we vlak vóór de lockdown, maar hij kwam in dienst op 1 april en heeft zijn dichte collega’s pas weken later in levenden lijve ontmoet. Ook Kitty Van de Waart heeft zich als nieuwe facultaire vlinder vooral online weten te ontpoppen. En ofschoon Ilse De Vos de vakgroep Taalkunde en afdeling Grieks al van binnen en buiten kende, als coördinator van de Humanities Academie in wording vergt het speciale voelsprieten om in een virtueel opererende faculteit de juiste mensen op de juiste plaats te vinden. Aagje Lachaert van haar kant werkt al jaren voor het IPEM, maar werd halftijds aangeworven voor de administratieve ondersteuning van de vakgroep Wijsbegeerte en Moraalwetenschappen. Op een meer ‘organische’ manier verdeelt nu ook Emilie Vanmeerhaeghe haar tijd als curriculummanager zowel voor LW01 als LW17. Het is een uitvloeisel van het vernieuwde ATP-beleid dat zelfs al telewerkend een versnelling hoger kon worden geschakeld.

Het zou helaas té opsommerig worden om de lange lijst van komen en gaan van assistenten, praktijkassistenten, onderwijsbegeleiders, taallectoren, onderwijsdidactici en gastprofessoren te overlopen en iedereen bij naam te vermelden en welkom te heten. Ook de nieuwe extern gefinancierde medewerkers (BOF, FWO, ERC, …) zijn simpelweg véél te talrijk om individueel te kunnen vernoemen. Het wijst op de groei en bloei van onze faculteit, zelfs in crisisomstandigheden.

In de facultaire trofeeënkast 2020 staan een ERC-grant voor Heidi Mertes, de eretitel Ordine della Stella d’Italia (Ster van Italië in de graad van ridder) voor Mara Santi, één van onze vier vrouwelijke vakgroepvoorzitters, de Duurzaamheidsprijs voor onderwijs van de Green Office voor Stef Craps en Christel Stalpaert, de Jan Gillisprijs van de Academie voor Annelies Lannoy en die van Floris van der Mueren voor Thomas Kint, jaarprijzen Wetenschapscommunicatie KVAB voor Marc Boone, Evelien Bracke, Bruno De Wever, Sadi Maréchal en Eric Vanhaute, de Henry Van de Velde-award voor Tim Duerinck, de Zonta Zavel aanmoedigingsprijs voor Sigrid Wallaert, de Divergent-scriptieprijs voor Brecht Van der Schueren en de Cultuurprijs van de Stad Gent voor Max Martens, Hélène Dubois en het team van het MSK. De Onderwijsprijs van de faculteit ging naar Johanna Hautekiet en Carolin Benzing. Steven Jacobs werd opgenomen in de Klasse der Kunsten van de Academie.

We hebben dat allemaal niet naar behoren kunnen vieren, zoals we in de coronacontext met stillere trom dan gewoonlijk ‘ad multos annos’ moeten zeggen aan twee collega’s met een lange staat van dienst in onze faculteit en geïntegreerde opleiding, met name Gunnar De Boel (LW06) en Patricia Vanden Bulcke (LW22).  

Online alternatieven voor de feestelijke, rituele momenten van het academiejaar wennen niet. Laat me het virtueel uitzwaaien van goede collega’s aangrijpen om de héle facultaire gemeenschap van ganser harte te bedanken voor alle inspanningen die het afgelopen jaar geleverd zijn op het vlak van onderwijs, onderzoek en de administratieve omkadering en facilitering daarvan. Het was ontzettend zwaar voor velen onder jullie, woorden van dank schieten te kort en ik zou té veel collega’s te kort doen door hier nu speciaal een aantal dichte medewerkers te vermelden zonder wie ik het zelf écht niet had getrokken al die maanden. Een welgemeende DANK U, de bubbels zetten we op het decanaat in de industriële hoeveelheden - een Prohibition waardig- voor jullie koud, in afwachting van de Grote Facultaire Roaring Twenties-fuif.  

Ondertussen is er zoals met de StuArts in de eerste lockdown ook structureel overleg opgestart met de ATP- en AAP/OAP-geleding in de faculteitsraad. De volgende stap die we nu aan het nemen zijn, is om per vakgroep en per personeelscategorie een lagedrukgebied te creëren om de problemen te identificeren die corona op scherp heeft gesteld én daar dan ook op in te grijpen vanuit het faculteitsbestuur. Het welzijn stond van meet af aan hoog op mijn agenda als decaan, het is niet de bedoeling dat het ABC van welzijn op het werk in vijf werkpunten dode letter blijft.

Ook wat betreft de andere facultaire werven en universiteitsbrede beleidskeuzes zijn er – ondanks corona – het afgelopen jaar stappen gezet in de gewenste richting. In 2021 wordt het – hopelijk – allemaal veel concreter. In ieder geval verwelkomen we in het voorjaar Rens Bod (hoogleraar Digitale Geesteswetenschappen aan de UvA) op de Internationale Francqui-leerstoel die de faculteit werd toegekend. Onze toekomstvisie op de Humanities in het algemeen en digital Humanities in het bijzonder krijgt door Rens’ komst naar Gent een onschatbare stimulans. Hij gaf al een voorzet: ‘Geesteswetenschappers: ken uw geschiedenis! Beperk u niet tot het bildungsideaal of de kritische geest!’. Het volgende nummer van ons facultair magazine Binnenstebuiten zal in het teken staan van digital Humanities.

Het eredoctoraat voor Mary Beard wordt met een jaar vertraging digitaal uitgereikt in maart, maar wij plannen eind 2021-begin 2022 in samenwerking met Voo?uit en Bozar een groot evenement om er extra luister aan te verlenen.   

Tegen de zomer 2021 wordt de Humanities Academie boven de doopvont gehouden. Die Academie past in het nieuwe beleid rond Levenslang Leren van de UGent en zal de vele permanente vormingen, lezingenreeksen, nascholingen, postgraduaatopleidingen, … omkaderen die de faculteit organiseert en waar we meer maatschappelijke uitstraling aan willen geven. Maatschappelijke verankering en alumniwerking gaan hier hand in hand. Zo verkiezen we jaarlijks een Curator van de Humanities die de activiteiten van de Academie mee inspireert. 

Last but not least is ook het diversiteitsbeleid van de faculteit definitief uit de startblokken geschoten met o.a. een grootscheepse bevraging van eerste bachelorstudenten. Doel is de doorstroom beter te kunnen monitoren en er vooral beter op in te spelen. Ook zal er in samenwerking met de Beleidscel Diversiteit en gender een diversiteitsscan worden ontwikkeld.  

Beste collega’s, aan dynamiek en engagement is er aan het begin van het nieuwe en betere jaar 2021 in ieder geval geen gebrek binnen onze faculteit. Ik zou nog meer plannen kunnen ontvouwen, bijvoorbeeld op het vlak van internationalisering. Of het over de besparingen hebben die ons boven het hoofd hangen en waar we op een slimme manier mee zullen moeten omgaan. Of leuker: de ideeën over een nieuw hip multimedia-lab in de bib voor jullie pitchen. Maar mijn nieuwjaarsbrief is nu alweer veel te lang geworden. Een filmpje met een speech heb ik niet willen opnemen, al hadden jullie me dan aan 1,25 sneller kunnen doorspoelen zoals mijn zoon soms doet met opgenomen lessen. Ik hoop dat we elkaar heel gauw weer in levenden lijve kunnen zien en ga graag mee op wandel.

Gelukkig nieuwjaar!

Jullie toegenegen decaan, Gita 

===========

Gent, 11 January 2021

My dear colleagues,

I look forward to the Great Faculty Roaring Twenties party which all of us, without masks, can attend as beautifully dressed as the actors in “Babylon Berlin”, a fantastic series to binge watch in times of lockdown. Unfortunately, this long-awaited “liberty” party is not for tomorrow, maybe not even in this new year of 2021. We continue to exert and practise delayed desire and patient discipline as required of each of us so as to prevent the spread of the corona virus.

The pandemic has already taken a heavy toll and our faculty was not spared in 2020. Students and colleagues have fallen ill, sometimes with mild symptoms, but sometimes displaying very serious symptoms. An older student of History and Philosophy, Johan Verstraeten, died from Covid-19, as did dialect specialist Hugo Ryckeboer, at the age of 85. Parents and grandparents, aunts, uncles, other close relatives of students and colleagues have fallen ill and been buried, others are currently in intensive care. We are willingly and voluntarily going into quarantine to protect the vulnerable groups, we are in solidarity with the elderly who are most susceptible to the deadly disease and who are most at risk. We take that solidarity for granted. Anyone caring for parents or grandparents during this difficult period will experience the health risks all the more manifestly.

Nevertheless, the solidarity that our students, as a young generation, show with the elderly and the vulnerable is immense. For almost a year now, they have been putting their social lives on hold, with little or no protest, their cries of distress seem silenced. The sense of responsibility and the commitment with which the GSR and the StuArts in particular have endeavoured from the outset to represent the interests of their ranks within the CKO and the training committees demand great respect and gratitude. But the mental problems of individual students who suffer extra as a result of the isolation of the lockdown often remain under the radar, the step to ask for help from the monitorate, Trustpunt or the (student) psychologist is and remains a major one, even fellow students sometimes only know when it is too late that something was wrong. That is the tragic story of Alexis Ewe Assiom, student in Applied Linguistics, who stepped out of this life in August. For the programme, it was a second heavy emotional blow after the sudden death in February of Nina Van der Borght during her Erasmus stay in Naples.

The unstinting commitment of our programme chairs and teachers to give the best possible form and content to education in difficult circumstances is quite extraordinary. In the rapid transition to digital education, we, as a faculty, were/are blessed with an activo-antenna like Nele Kellens, but it is and remains a tour de force how hundreds of lecturers and staff seem to have mastered the new platforms, tips and tricks in no time at all and jumped into the online deep end. Hats off also to the flexibility and ingenuity of the curriculum managers and timetablers to lay the complicated puzzle of the lessons on/off campus, switching between all shades of yellow to dark red. As a faculty, we pride ourselves on the fact that in the second semester, from day 1 onwards, we will allow as many essential practical and working classes as possible to take place 'live', because certain competences cannot be acquired online. For example, the competences associated with a semester abroad or a traineeship cannot be acquired if students are not allowed to go abroad or simply cannot take on a traineeship. Nevertheless, with the courage that we continue to find every day as a faculty, we try to go for the maximisation of truly live(ly) teaching, within the limited margins of the possible, corona proof.

Dear colleagues, it is extremely difficult to decide for yourselves in all conscience whether allowing students to come on campus with the prospect of a third wave is justified, many of you are struggling with this. The only positive thing about the Houdini situation in which we are all trapped is that 'real' academic teaching is now again being appreciated for what it is worth, both by teachers and students. We will not go for distance learning as the so-called new normal. By the way, four language and literature students recently had the courage to make their voices heard.

Good education is so much more than knowledge transfer, it was the motto of our much regretted colleague Jan Blommaert, who died of cancer last week at the age of 59. Giving, shaping, inspiring and being democratic were the four principles that guided him in his academic life. Jan was undoubtedly not the easiest of men, he was not even easy for himself, but his intellectual legacy can, as far as I am concerned, be a source of inspiration for the future of our faculty. In the confusion of the corona crisis and of what is happening on the world stage, we need a new compass. The importance of a broad education that 'educates' students, with critical discourse analysis as an instrument for understanding and learning to understand the power of language and image, may not seem very innovative. But the reinvention of Humanities in times of fake news, alternative facts and stolen elections could not be more urgent. The public sphere that underlies democracy is so disrupted by the unsettling effect of Twitter and Facebook that a new analytical model is needed. The 'Introduction to Historical Criticism' that our pro-dean Marc Boone gave to more than 900 First Bachelor students last semester does not need to prove its 'usefulness' as an eye-opener in this context. The new university-wide optional course 'Context and Nuance: Reflecting critically on current themes', which, after some delay, is scheduled for the academic year 2021-22, is intended as a continuation and further deepening of the subject.

The new faculty (ZAP members) that we welcomed to the faculty over the past year also have their share of the work waiting for them . In the History department, Koen Aerts and Julie Birkholz each hold a FedTwin mandate. They are also partly connected to the War and Contemporary Society Study Centre and the Royal Library in Brussels respectively. The linguistics department has been strengthened with the appointment of Marlies Jansegers and Maribel Montero Perez. Pieter Troch joined the Department of Languages and Cultures and the Department of Translation, Interpreting and Communication has four new colleagues: An-Sofie Claeys, Bart Deygers, Ayşe Seza Doğruöz and Evy Woumans. We look forward to the moment when they will be deliver their maiden speeches so I can get to know them better.

I also hope that in the coming year, we will not have to recruit new colleagues via some online platform, because that was far from ideal ... We interviewed Raf Geusens, our new IT specialist, just before lockdown, but he joined us on 1 April and did not meet his close colleagues in person until weeks later. Kitty Van de Waart has also managed to emerge as a new faculty butterfly mainly online. And although Ilse De Vos already knew the linguistics department and the Greek department inside out, as coordinator of the Humanities Academy in the making, it takes special feelers to find the right people in the right place in a faculty that operates virtually. Aagje Lachaert, for her part, has been working for IPEM for years, but was recruited half-time for the administrative support of the Department of Philosophy and Moral Sciences. Next Emilie Vanmeerhaeghe, in a more 'organic' way,  also divides her time as curriculum manager between LW01 and LW17. It is a direct consequence of the new ATP policy that shifting into a higher gear is possible even while teleworking.

Unfortunately, it would be too much to go over the long list of comings and goings of assistants, teaching assistants, assistant lecturers, language teachers, pedagogical experts and guest professors and to mention everyone by name and welcome them all. The new externally funded researchers and PhD students (BOF, FWO, ERC, ...) are simply too numerous to be named individually. It points to the growth and blossoming of our faculty, even in crisis conditions.

In the Faculty Trophy Cabinet 2020, there is an ERC Grant for Heidi Mertes, the honorary title Ordine della Stella d'Italia (Star of Italy at Knight's Degree) for Mara Santi, one of our four female departmental chairs, the Education Sustainability Award of the Green Office for Stef Craps and Christel Stalpaert, the Jan Gillis Prize of the Academy for Annelies Lannoy and that of Floris van der Mueren for Thomas Kint, annual prizes for Science Communication KVAB for Marc Boone, Evelien Bracke, Bruno De Wever, Sadi Maréchal and Erik Vanhaute, the Henry Van de Velde award for Tim Duerinck, the Zonta Zavel incentive prize for Sigrid Wallaert, the Divergence thesis prize for Brecht Van der Schueren and the City of Ghent Culture prize for Max Martens, Hélène Dubois and the MSK team. The faculty's Education Prize went to Johanna Hautekiet and Carolin Benzing. Steven Jacobs was included in the Academy's Class of Arts.

We were not able to celebrate all this properly, and in the corona context we also had to say with quieter drums than usual 'ad multos annos' to two colleagues with a long track record in our faculty and the integrated programme, namely Gunnar De Boel (LW06) and Patricia Vanden Bulcke (LW22). 

One does not get used to online alternatives to the festive, ritual moments of the academic year. Let me take advantage of the virtual waving off of good colleagues to thank the entire faculty community wholeheartedly for all the efforts made over the past year in the field of teaching, research and the facilitation of the administrative support. It was incredibly difficult for many of you, words of thanks are not enough, and it would not be right for me only to mention specifically a number of close colleagues without whom I really would not have been able to cope all these months. A heartfelt THANK YOU, we will keep the bubbles in industrial quantities - worthy of a Prohibition – cold for you, while waiting for the Great Faculty Roaring Twenties party. 

In the meantime, as with the StuArts in the first lockdown, structural consultations have also started with the ATP and AAP/OAP members of the Faculty Council. The next step we are now taking is to create a low-pressure area per department and per personnel category in order to identify the problems that corona has brought to the fore and to allow the Faculty Board to take action. Well-being has always been high on my agenda from the outset as dean; it is not my intention that the ABC of well-being at work should remain a dead letter in the five areas that need to be improved on.

With regard to the other ambitions of our faculty and the university-wide policy choices, here too - despite corona – steps have been taken in the desired direction over the past year. In 2021 it will - hopefully – all become much more concrete. In any case, we welcome Rens Bod (Professor of Digital Humanities at the UvA) to the International Francqui Chair awarded to the faculty in the spring. Our vision of the future of Humanities in general and Digital Humanities in particular will be given an invaluable boost by Rens's arrival in Ghent. He has already started the discussion: 'Humanities scholars: know your history! Don't limit yourself to the bildungsideaal or the critical mind'. The next issue of our faculty magazine Binnenstebuiten will be devoted to digital Humanities.

The honorary doctorate for Mary Beard will be awarded digitally in March with a one-year delay, but we are planning a major event at the end of 2021-early 2022 in collaboration with Vooruit and Bozar to give it additional lustre.  

By the summer of 2021 the Humanities Academy will be held above the baptismal font. The Academy fits in with the new policy on Lifelong Learning at UGent and will provide the many permanent training courses, lecture series, refresher courses, postgraduate courses, etc. that the faculty organises and to which we want to give a more social image. Social anchoring and alumni working go hand in hand here. Every year, for example, we elect a Curator of Humanities to help inspire the Academy's activities.

Last but not least, the faculty's diversity policy has been finally launched, including a large-scale survey of first bachelor's students. The aim is to be able to better monitor and, above all, respond to the flow of students. A diversity scan will also be developed in cooperation with the Diversity and Gender Policy Unit.

Ladies and gentlemen, at the start of the new and better year 2021, our faculty is in no way lacking in dynamism and commitment. I could unfold more plans, for example in the field of internationalisation. Or talk about the savings that are hanging above our heads and which we will have to deal with cleverly. Or more fun: the ideas about a new, wicked multimedia lab in the library for your pitches. But my New Year's letter has already become far too long. I didn't want to record a video with a speech, although you could then have fast forwarded me which is what my son sometimes does with recorded lessons. I hope that we will be able to see each other in person again very soon and I would like to go for a walk with you.

Happy New Year!

Yours affectionately, Gita