Een technicus in pak

Elke hoek van de UGent heeft hij gezien als ‘controleur elektriciteit’. Eerst rond de eeuwwisseling bij grotere bouw- en renovatieprojecten, met Home Bertha en Korte Meer als mooiste voorbeelden, later bij ontelbare aanpassingen aan auditoria. En honderden evenementen werden door hem en zijn technisch team voorzien van de nodige licht- en geluidsinstallaties. Nee, de UGent heeft weinig geheimen meer voor Bruno Van Steenberghe.

“Het eerste deel van mijn carrière – als controleur van Pioneer-radio’s in een sociale werkplaats en onderhoudsverantwoordelijke bij Inex – was leuk en leerrijk, maar wie mij kent, weet dat ik graag een kostuum en hemd - liefst met das - draag. Dat was onmogelijk bij die jobs. Dat dit aan de UGent wel kon, heb ik dan ook altijd geweldig gevonden. Zo kon ik mijn 57 dassen afwisselend goed inzetten.” (lacht)

Sprekende cijfers

Bruno kreeg het projector- en microfoonbeheer in handen. En de aantallen, die kon hij quasi letterlijk op zijn handen tellen: 7 mobiele projectoren en 3 draadloze microfoons.

“De constante innovaties in de audiovisuele wereld hebben zich ook aan de UGent geuit. Ik zag de UGent evolueren van 7 naar 700 projectoren, van 3 naar 300 draadloze microfoons. De kwaliteit ging drastisch omhoog, van 800 naar 3600 lumen per projector. En gelukkig ging er ook iets naar beneden – de aankoopprijs. Kostten die eerste projectoren 200.000 frank (nvdr ongeveer 5.000 euro), dan heb je nu al kwalitatieve exemplaren voor 500 euro.”

In de beginjaren waren zo’n projectoren dan ook fel gegeerd, terwijl de mogelijkheden om ze veilig te installeren nog niet zo uitgebreid waren. Een diefstal kwam dan ook al eens voor. De dieven gingen weinig subtiel te werk, maar waren wel creatief. De toren van tafels en stoelen tot aan de projector lieten ze soms gewoon staan; de projector zelf moest allicht dienen om het WK voetbal op groot scherm te tonen op kot of café.

“We hadden wel creatieve oplossingen om een dief publiekelijk te laten betrappen. We markeerden de projectoren onzichtbaar met UV-licht, of we zorgden dat een projector in opstart altijd het UGent-logo toonde. Zo dook er al eens een exemplaar terug op.”

Meer en meer multimedia

De aansturing van licht, geluid en projectie wordt tegenwoordig meestal via het netwerk gestuurd. Het zorgt voor minder kabels, minder potentiële storingen, en de mogelijkheid om grotere afstanden te overbruggen zonder kwaliteitsverlies in beeld en geluid.

“Het belang van multimedia zal in de audiovisuele wereld alleen nog maar toenemen. Het is daarom een goede zaak dat mijn opvolgers zullen opereren vanuit het team Multimedia (DICT). Ze zullen kunnen inspelen op innovaties, en meteen de koppeling maken met de bestaande IT-infrastructuur.”

De uitbreiding van het draadloze netwerk heeft soms ook zijn nadelen. Wanneer er al dan niet bedoeld aan de frequenties wordt gesleuteld, werkt de draadloze microfoon in het auditorium soms niet meer. En in een uitzonderlijk geval doet het omgekeerde zich voor, zoals tijdens Student Kick-Off 2015. “Ik werd gebeld door een docent in de Blandijnberg. Door de boxen kwam niet zijn eigen stem, maar wel het optreden van Samson en Gert. Puur toeval, maar die frequenties lagen volledig gelijk. De man én zijn studenten konden er goed om lachen. Wij hebben dan maar even de frequentie aangepast, want dat konden we moeilijk vragen aan Samson en Gert hé.”

"Ik stond altijd wel mijn mannetje, en graag met een kwinkslag. Toen een belangrijke politieke spreker geen headset wou opzetten om te spreken tijdens een openingscollege, stelde ik hem voor de keuze: headset of niet spreken. Tenslotte is de technieker van dienst de baas over de techniek. Hij stemde dan toch toe met de woorden "doe uw ding man." Na afloop van de lezing nam ik de headsetzender uit zijn vestzak en zei ik hem, “nu heb ik eens in jouw zakken gezeten”. We hebben er allebei goed om gelachen."

UGent’er voor het leven

“De gekste vraag die ik ooit moest beantwoorden? “Mijnheer, heeft een draadloze microfoon een draad?” Toegegeven, dan kom je even niet meer bij.”

Gekke vraag of niet, Bruno stond voor iedereen klaar, jong of oud, technisch onderlegd of volledige leek. En studenten die stiekem de regels overtraden in de homes en een gezelschapsdier of vriend/vriendin op kot hadden, konden tijdens zijn inspecties rekenen op Bruno’s oogluikend stilzwijgen. “Ach, die jonge gasten.”

“De afstand tussen studenten, collega’s, en ook tussen het academische veld en de technici, is kleiner geworden. Het ‘wij-gevoel’ is groter geworden. Er is wederzijdse appreciatie. En docenten kunnen vandaag ook beter overweg met techniek dan pakweg twintig jaar geleden.”

Wat er ook aan de hand was, steeds regelden Bruno en zijn team het met de glimlach.

“Al bijeen, tis goe geweest. Ben geen enkele dag tegen mijn goesting komen werken. Ik hoop dat mijn opvolgers hetzelfde zullen kunnen zeggen als ze op pensioen gaan.”

De UGent wenst Bruno en alle collega’s die met pensioen zijn of binnenkort met pensioen gaan nog veel fijne jaren toe. UGent’er ben je voor het leven, zoals Bruno zelf ook beaamt.