Korte beschrijving

Het verplaatsingsgedrag van mensen is vrij stabiel, maar op bepaalde momenten in het leven kan dit gedrag echter veranderen door transities in het leven en de mobiliteit. Om van onze autogerichte samenleving over te stappen naar een meer duurzame samenleving is het belangrijk om het vroegere en huidige verplaatsingsgedrag en de toekomstige aanvaarding van gedeelde transportdiensten beter te begrijpen. Daarenboven zijn sommige mensen kwetsbaarder voor transities. Deze veranderingen kunnen het verplaatsingsgedrag van kwetsbare groepen verbeteren of net in grotere mate verslechteren, wat kan leiden tot vervoersarmoede en sociale uitsluiting. In dit doctoraatsproefschrift werd deze materie onderzocht door een onderscheid te maken tussen de ‘aanvaardbaarheid’ en ‘aanvaarding’ van gedeelde transportdiensten en meer bepaald Mobility as a Service of MaaS en gedeelde autonome voertuigen. Hieraan werden vier noodzakelijke voorwaarden voor sociale inclusie toegevoegd of de 4 B’s: ‘beschikbaarheid’, ‘bereikbaarheid’, ‘betaalbaarheid’ en ‘bekoorlijkheid’. Het Transport Acceptatie-Kwetsbaarheid model wordt daarbij voorgesteld als hulp voor het structureren en evalueren van literatuur en data. Geografie speelt een belangrijke rol in het beter begrijpen van de sociale aanvaarding van gedeelde transportdiensten. Om dit te onderzoeken werden zowel kwalitatieve als kwantitatieve methoden gebruikt.