Facultaire nieuwjaarsspeech 2017 - Prof. dr. Piet Hoebeke, decaan
“THE NEXT BIG THING WILL BE A LOT OF SMALL THINGS”
Thomas Lommee
Piet Hoebeke
Decaan faculteit Geneeskunde en Gezondheidswetenschappen
Nieuwjaarstoespraak 2017
Mevrouw de rector,
Mijnheer de afgevaardigde bestuurder,
Mijnheer de pro-rector en mijnheer de pro-decaan
Mijnheer de voorzitter,
Mijnheer de regeringscommissaris,
Mijnheer de hoofdarts en mijnheer de voorzitter van de medische raad,
Geachte beheerders en directeurs,
Mevrouw de senator,
Beste collega’s en studenten,
Dames en heren en alles daartussen,
Beste vrienden,
Als fan van TED-talks (technology-entertainment-design) beloof ik jullie dat ik niet langer dan 18 minuten van uw aandacht zal vragen, de berekende duur dat een publiek de volle attentie kan aanhouden.
In naam van het facultair bestuur, wil ik jullie en ook allen van wie jullie houden, oprecht een 2017 vol Gezondheid en “kwalitijd” met lange ij toewensen. Maar over die “kwalitijd” straks meer.
Ik heb vorige week mijn eerste 100 dagen als decaan gevierd. Inderdaad een beetje gevierd, want beste vrienden, ik was wel blij dat ik de kaap van 100 dagen heb kunnen ronden zonder kleerscheuren en met veel goede vooruitzichten. Na 100 dagen ben ik zo een beetje gerodeerd en het voelt aan dat de benen goed zijn. Ik ben klaar om mij voor te bereiden voor de Willem 1 fietstocht op 16 september naar Luik, georganiseerd in het kader van de 200 jaar UGent. Vermits de Blandijnberg op 29 meter boven de zeespiegel ligt en Luik op 260 m verwacht ik op het parcours, net zoals in mijn parcours als decaan, zeker een aantal hellingen. Ik ben daar echter niet bang voor want een helling beklimmen heeft ook iets zeer positief, het is een verwezenlijking die wordt beloond met een afdaling, alhoewel ik misschien liever van Luik naar Gent zou fietsen.
Er zijn naast de wensen aan de mensen, ook enkele wensen aan onze instellingen, de Universiteit en het Universitair Ziekenhuis. Ik vertel u geen geheim dat ze eerst stiekem, maar sinds vorige week na goedkeuring in de commissie onderwijs en onder voorbehoud van goedkeuring in het Vlaams parlement, ook officieel verloofd zijn en een huwelijk plannen op 1/1/2018.
Alhoewel hier soms lauw wordt op gereageerd en er soms wordt gerefereerd naar een gedwongen huwelijk, ben ik overtuigd dat we dit huwelijk enthousiast en met de nodige ernst en vitaliteit moeten aanpakken. Als ik u zeg dat na de integratie een overheidsbedrijf ontstaat met 15.000 werknemers dat verantwoordelijk is om 1.2 miljard middelen van de maatschappij om te zetten in relevantie zoals hoogkwalitatieve zorg in het ziekenhuis, excellent en maatschappelijk relevant onderzoek in het ziekenhuis en aan de universiteit en uitstekend onderwijs aan de universiteit, dan moeten we de opportuniteiten die dit biedt met beide handen vastnemen. We moeten bijzonder verheugd zijn dat de maatschappij ons deze opdracht geeft. We moeten ons bezinnen over waarom we dit doen. Ik zal straks nog eens verwijzen naar Simon Sinek, maar de essentie van zijn TED-talk stelt dat een originele organisatie begint met uit te maken waarom ze is, om pas daarna over te gaan naar hoe ze dat doet en wat ze dan is. Ons nieuw koppel moet zich inderdaad eens gaan bezinnen over het “waarom”. Bijvoorbeeld om over 10 jaar een ziekenhuis te zijn dat 10 jaar op zijn tijd vooruit is of een universiteit die na zijn eerste 200 jaar bijzonder goed weet waar zij de komende 20 jaar naartoe wil en wat ze wil zijn op de dag van haar 220ste verjaardag. We moeten vandaag weten waar we in 2040 willen aankomen. En, we moeten toch durven dromen.
Toen Apple vorige week de tiende verjaardag van haar IPhone vierde was de boodschap dat er over 10 jaar geen IPhone meer zal zijn maar wel iets totaal anders.
Ik zeg u dat de gezondheidszorg over 10 jaar zal geïnnoveerd zijn tot een zorgsysteem waar virtuele assistenten en robots gedreven door artificiële intelligentie zij aan zij met artsen, verpleegkundigen en andere gezondheidswerkers de zorg voor de patiënt zullen bepalen gebaseerd op value based outcome en dat we die trein niet mogen missen.
Ik gaf ik dit Nieuwjaar praatje de mooie titel THE NEXT BIG THING WILL BE A LOT OF SMALL THINGS, van Belgisch kunstenaar Thomas Lommee, kunstwerk dat lange tijd de gevel van het UFO gebouw gesierd heeft.
Deze zin refereert naar het boek The “Tipping Point” van Malcolm Gladwell (2000) waarin de Tipping Point of “het beslissende moment” gedefinieerd wordt als het moment waarop de kritische massa, een drempel of een kookpunt wordt bereikt waarna een veranderingsproces vanzelf voltooit of, “How little things can make a big difference”.
En dat is nu net wat ik verwacht van de komende vakgroepherschikking binnen onze faculteit. We hervormen de faculteit waarbij 10 nieuwe vakgroepen een opdracht krijgen. De faculteit zal hervormd worden door de energie die zal ontstaan in de nieuw te vormen vakgroepen wanneer zij zich de komende maanden hierop zullen voorbereiden. Het facultair bestuur heeft hiervoor een start gemaakt met een nieuwe missie en visie die de katalysator moet worden van dit proces en die ik nu graag aan u voorstel. De video die u nu in exclusieve première te zien krijgt moet dienen om bij dit proces te inspireren.
Film “Missie en visie faculteit Geneeskunde en Gezondheidswetenschappen”
Ik hoop dat deze inspirerende boodschap van het facultaire bestuur de start mag zijn van een nieuwe identiteit waarmee deze faculteit zichtbaar wordt. We hebben hiervoor een enorm potentieel aan mensen, jullie dus, mensen met bijzondere capaciteiten en expertises, mensen die deze missie en visie mee gestalte zullen geven.
Tenslotte een wens voor de wereld van morgen, een wens beste studenten misschien vooral voor jullie. Als men “OPTIMISM IS A MORAL DUTY” met “THE NEXT BIG THING WILL BE A LOT OF SMALL THINGS” combineert, dan krijgt men “HOOP”. “HOPE IS BEING ABLE TO SEE THAT THERE IS LIGHT DESPITE ALL DARKNESS.” zei Desmond Tutu.
Hoop die getriggerd wordt door verontwaardiging.
Verontwaardiging over een twitterende gek die hoofd wordt van de uitvoerende macht en opperbevelhebber van het militaire apparaat van de Verenigde Staten, verontwaardiging over de humanitaire catastrofe die zich voordoet in de vluchtelingenkampen waar mensen “as we speak” doodvriezen, verontwaardiging over religieus fanatisme als bron van terrorisme, verontwaardiging over haatboodschappen op sociale media, verontwaardiging voor de ontkenning van fenomenen als global warming en vergrijzing waarvoor te weinig maatregelen worden voor getroffen. En zo zou ik nog 18 minuten kunnen doorgaan om zaken te citeren die verontwaardiging uitlokken.
Maar ik wil vooral een wens van hoop meegeven, ik hoop dat jullie durven hopen. Hopen dat de humanitas van de mens de overhand zal halen, hopen dat vrijheid als fundamentele waarde overeind blijft, hopen dat empathie en mededogen zullen helpen om de schande van humanitaire crisissen uit te wissen en in de toekomst te voorkomen, hopen dat gezond verstand zegeviert.
Onze faculteit en onze universiteit moeten de rol van motor van de hoop op zich nemen. Ik vind het onze taak om licht te laten schijnen in de duisternis. De energie van deze vlam van de hoop is ons DNA: Samen, Integer en Betrokken.
Ik dank u.
Piet Hoebeke, decaan faculteit Geneeskunde en Gezondheidswetenschappen