Nand De Klerck

Liaisonofficer bij het Vlaams-Europees Verbindingsagentschap (VLEVA)

Ik vond politiek al altijd boeiend. We waren thuis heel geëngageerd en gingen naar betogingen tegen de oorlog in Irak. Ook toen ik op school zat, volgde ik wat er zich afspeelde in de politiek. Als daar je interesse ligt, tja, dan ligt het een beetje voor de hand om politieke wetenschappen te studeren.

Ineens snapte ik de wereld

Tijdens de opleiding politieke wetenschappen leerde ik veel fijne mensen kennen. De lessen waren tof, het programma zat goed in elkaar en de proffen waren toegankelijk. Ik volgde de richting ‘Nationale Politiek’, en zeker in de laatste jaren konden we dikwijls met hen in debat en in discussie gaan. Op die manier heb ik heel veel bijgeleerd. Het was alsof de puzzelstukken ineens in elkaar begonnen te vallen. Als ik dan de krant opensloeg, dan zag ik niet alleen wat er gebeurde in de wereld, maar ik kon het meteen plaatsen en begrijpen. Ik kon voorspellen wat er nog zou gebeuren en wat de volgende stappen zouden zijn. En ik kon de gevolgen inschatten, voor onszelf en voor de rest van de wereld.

Voorbereid op de meest uiteenlopende jobs

In de opleiding kregen we soms heel uiteenlopende vakken: er zat economie in, wat recht en psychologie, behoorlijk veel geschiedenis, … Maar ik leerde vooral om kritisch te denken, om analytisch te zijn en om grote hoeveelheden informatie te verwerken en te plaatsen. Dat zijn allemaal zaken die later van pas komen, waar je ook terechtkomt. Ik vind dat een grote troef. Met dit diploma zijn er eindeloos veel mogelijkheden. Wat uiteindelijk telt, is dan vooral je motivatie. Je wordt dus niet voorbereid op één type van functie, en dat merk ik ook als ik kijk naar de jobs waarin mijn medestudenten zijn terechtgekomen. Die zijn ontzettend divers.

Zelf heb ik een tijdje meegedraaid in de politiek: ik werkte in de Kamer als medewerker van een parlementslid. Ik had tijdens mijn studie stage gelopen bij haar, en ik kon er blijven. Het was een zware opdracht en er werd veel flexibiliteit van mij verwacht, maar ik leerde er enorm veel. Intussen veranderde ik van baan en nu werk ik bij het Vlaams-Europees Verbindingsagentschap, VLEVA. In bijberoep ben ik daarnaast nog copywriter.

De link tussen Vlaanderen en Europa

In mijn huidige functie ben ik liaisonofficer. Dat betekent dat ik Europese politiek moet verbinden met wat er in Vlaanderen leeft. De Europese Commissie maakt jaarlijks een werkprogramma op waarin ze zegt wat ze zoal plant. Dat leggen wij dan voor aan het Vlaamse middenveld: organisaties, bewegingen en bedrijven. Dat zijn onze leden. Zij laten ons dan weten wat zij belangrijk vinden. Daarmee gaan wij dan aan de slag. We volgen de Europese ontwikkelingen, lopen rond in die Europese instellingen en pikken informatie op. We schrijven daar dan artikels over, of we organiseren events met sprekers van de Commissie, de Raad of het Europees Parlement. Onze leden kunnen dan met de Europese besluitvormers in dialoog gaan en ze kunnen hun standpunten duidelijk maken. Die wisselwerking tussen Vlaanderen en Europa boeit me mateloos.