Week van Maaike De Schepper

Even voorstellen

Hi, mijn naam is Maaike de Schepper, afgestudeerd in 2016 aan de faculteit Diergeneeskunde met als afstudeerrichting Rund. In Januari 2017 ben ik verhuisd naar Windhoek, Namibië. Hier heb ik eerst in een gemengde praktijk gewerkt. Momenteel werk ik als Wildlife dierenarts en hoofd onderzoek en conservatie voor de Naankuse Foundation. Deze organisatie bestaat uit een opvang en rehabilitatie centrum voor wilde dieren, heeft verschillende reservaten onder haar hoede en heeft een Rapid-Response unit voor human-wildlife conflictsituaties.

Om als 'gewone' dierenarts in Zuid-Afrika en Namibië te mogen werken moet je eerst een 'board-exam' afleggen, voor je bij de council geregistreerd kan worden. Om vervolgens als dierenarts met medicatie te mogen werken, die je o.a. gebruikt voor neushoorns en olifanten (Etorphine, 1500x sterker als Morphine) gebruikt, moet je in Namibië een extra Wildlife course volgen.

Er is zeker geen overvloed aan banen als wildlife dierenarts/conservation. Door Corona en het gedaalde toerisme is er helaas nog minder werk beschikbaar. Maar als je echt wil, is er altijd een kans.

Het leven als wildlife dierenarts zit vol adrenaline, maar ook veel wachten, nieuwe plannen maken en flexibel zijn. Ik zeg altijd: Wildlife work is a lot of hurry-up and wait. Je kan dit werk doen zolang je het leuk vindt, precies kan darten, en veilig met de medicatie kan omgaan.

Dag 1: luipaard probleem

Het conflict tussen wilde carnivoren (luipaard, cheeta, hyena, jakhals) en de boeren in Namibië is een groot probleem. Met onze Rapid-Response-Unit proberen we advies en oplossingen te bieden als boeren predatie ervaren. Soms vangen de boeren een luipaard, cheeta of hyena in een hok. Ze beschuldigen deze dieren ervan een probleemdier te zijn. Ik kom dan ter plaatse om het dier te verdoven, om vervolgens het dier een gps-halsband aan te doen en een health-check uit te voeren. Dankzij de gps-halsband kunnen wij uitlezen waar het dier zich bevindt en kunnen we de boeren op de hoogte houden van de locatie. De boer kan zo zijn vee rond de carnivoor bewegen, zodat ze elkaar niet in de weg lopen en het human-wildlife conflict opgelost wordt. De halsband valt na 2 jaar vanzelf af.

Dag 2: VHF-tracking

Verschillende dieren, zoals wilde honden, leeuwen en olifanten, die in de verschillende reservaten leven, hebben GPS en VHF (Very High Frequency) halsbanden om. Op deze manier kunnen we hun beweging monitoren. Deze halsbanden geven zowel een gps-locatie als een radiosignaal af, dewelke je kunt oppikken met een speciale antenne. Dit wordt gebruikt om data te verzamelen, zonder de dieren te storen. Hierbij kan je denken aan feces, voedsel voorkeur en gedrag.

Dag 3: lion Flying

Deze twee woestijnleeuwen en leeuwin werden beschuldigd van het jagen op schapen, geiten en ezels van de lokale bevolking in het Noordwesten van Namibië. De lokale bevolking stond op het punt om de dieren af te maken. Het ministerie van milieu, bosbouw en toerisme heeft aan ons, Naankuse, gevraagd om te helpen met deze probleemdieren. Ik heb ze verdoofd en via een vliegtuig naar een nieuwe locatie gebracht, waar er hopelijk geen problemen zullen ontstaan.

Dag 4: onderwijs, Conservation through Education

Het opleiden van de nieuwe generatie natuurbeschermers is iets wat ik heel belangrijk vind! De lokale basisschool, met voornamelijk San-Bushman kinderen, betrek ik dan ook vaak bij de health checks van de wilde dieren. Wat is er beter dan je wiskunde te oefenen terwijl je de tanden van een leeuw opmeet? Ook organiseer ik de Vet Experience voor diergeneeskunde studenten die interesse hebben in wildlife. Gedurende 14 dagen krijgen de studenten les in fysiologie, farmacologie, en dier specifieke medicatie. Natuurlijk brengen we de geleerde stof in de praktijk met het verdoven van verschillende dieren voor hun verplichte jaarlijkse health check. Maar ik geef ook presentaties voor de vrijwilligers over verschillende onderwerpen zoals: Rabiës in Wildlife, conservatie en rehabilitatie etc.

Dag 5: neushoorns

De universiteit van Pretoria beheert de DNA-databank van alle neushoorns in Zuidelijk-Afrika. Er worden verschillende stalen van de neushoorns opgeslagen zoals: staartharen, hoorn schraapsels, huid en bloed. Deze databank is opgezet vanwege de huidige stroperij crisis. Door genetisch materiaal van zoveel mogelijk neushoorns centraal te verzamelen is het gemakkelijker te ontdekken waar de gestroopte hoorn vandaan komt, als deze gevonden wordt. Neushoorns zijn zeer gevoelig voor de immobilisatie, en krijgen dus altijd intranasaal O2 toegediend. Alle handelingen worden zo snel mogelijk gedaan, zodat de neushoorns weer snel bij bewustzijn gebracht kunnen worden.