Lezing 'Een rol voor de artsen in de segregatie van de melaatsen'

De Kerk scheidde als eerste, ter uitvoering van een besluit van het derde concilie van Lateranen, de melaatsen van de gezonde gemeenschap. In de loop van de dertiende eeuw namen zowel de kerkelijke als de burgerlijke overheid schikkingen voor een toenemende afzondering van de leprozen. Vóór 1240 werd gevreesd dat door eten en drinken de ziekte werd doorgegeven.

Om het medische standpunt over de besmettingsrisico’s te kennen, werden de traktaten van zeven belangrijke geneeskundigen tussen 1240 en 1363 onderzocht. Zij deelden de mening dat het samenleven van melaatsen en gezonden enig risico meebrengt, vooral door een seksuele overdracht en een miasmatische besmetting via een bedorven lucht. Toch achtten twee chirurgen uit het midden van de ‘waanzinnige’ veertiende eeuw de segregatie van de leprozen noodzakelijk, waarbij ze hun tijdsgeest volgden.