DRIEDIMENSIONALE ELEKTROANATOMISCHE HARTMAPPING MET HOGE RESOLUTIE: EEN NIEUW TIJDPERK IN DE DIAGNOSE EN BEHANDELING VAN ARITMIEEN BIJ HONDEN MET MINIMALE BLOOTSTELLING AAN STRALING

Promovendus/a
Hellemans, Arnaut
Faculteit
Faculteit Diergeneeskunde
Vakgroep
Vakgroep Kleine Huisdieren
Curriculum
Arnaut Hellemans werd geboren op 10 april 1994 in Leuven. In 2012 begon hij zijn studies om dierenarts te worden. Zes jaar later behaalde hij zijn Master in de Diergeneeskunde met grootste onderscheiding aan de Universiteit Gent. Vervolgens liep hij een roterend internship aan de Universiteit Gent, Vakgroep Kleine Huisdieren, waarna hij in 2019 doctoraatsstudent werd op de afdeling Cardiologie. In 2020 ontving hij het PhD Fellowship Strategic Basic Research van het Fonds Wetenschappelijk Onderzoek Vlaanderen. Arnaut Hellemans is auteur van acht en co-auteur van vier peer-reviewed wetenschappelijke papers, heeft zijn werk gepresenteerd op vier internationale conferenties en trad op als reviewer van wetenschappelijke artikelen. Arnaut is ook betrokken geweest in de cardiologie kliniek, supervisie van master thesis studenten en behaalde het certificaat van de Doctoral Schools. Bovendien is hij momenteel een postgraduaat Masteropleiding aan de Vrije Universiteit Brussel aan het afronden, waarmee hij tijdens dit doctoraat is gestart.
Academische graad
Doctor in de diergeneeskundige wetenschappen
Taal proefschrift
Engels
Promotor(en)
Prof. dr. P. Smets, Faculteit Diergeneeskunde, UGent - Prof. dr. Gunther van Loon, Faculteit Diergeneeskunde, UGent - dr. Nausikaa Devriendt, Faculteit Diergeneeskunde, UGent

Korte beschrijving

Honden die worden doorverwezen naar een dierenarts-cardioloog hebben regelmatig een hartritmestoornis. De ernst van de symptomen kan variëren van lethargie en anorexie tot meer kritieke symptomen zoals kortademigheid of flauwvallen. Als ritmestoornissen onbehandeld blijven, kunnen ze ernstige gevolgen hebben, zoals tachycardie-geïnduceerde cardiomyopathie, congestief hartfalen en, in het ergste geval, sterfte. Oppervlakte elektrocardiogrammen (ECG's) zijn nuttig voor de initiële diagnose en behandeling, maar geven niet altijd de locatie en het mechanisme van de ritmestoornis weer. Om dit vast te stellen, is meestal een invasief elektrofysiologisch onderzoek (EFO) nodig waarbij intracardiale katheters worden ingebracht. Tijdens een EFO worden zowel het mechanisme als de locatie van de ritmestoornis onderzocht. Daarna worden letsels aangebracht in het myocard met als doel de ritmestoornis definitief te elimineren. In de loop der tijd zijn de basisprincipes van EFO aanzienlijk veranderd, met name de manier waarop de katheters in de patiënt worden gevisualiseerd en de manier waarop de elektrofysiologische gegevens worden gepresenteerd. Aanvankelijk was conventionele EFO volledig afhankelijk van fluoroscopische navigatie voor bovengenoemde doeleinden, wat blootstelling aan ioniserende straling met zich meebrengt. ...

Praktisch

Datum
Donderdag 25 april 2024, 16:30
Locatie
Aud Kliniek A, Salisburylaan 133, 9820 Merelbeke

Indien u de receptie wenst bij te wonen, gelieve in te schrijven vóór 15 april 2024 per e-mail: arnaut.hellemans@UGent.be